Super A Favor do Tunning Galego

a punk attitude

Iba yo andando por la calle [o sea, mantenía activa mi Función Pedomotriz (F.P.)], y entonces, sin venir a cuento empiezo a sentirme mal [o padezco un Síndrome Inesperado de Malestar Generalizado (SIMG), o detecto en mí una Panpatía Ómnica (P.O.)]. Xoder, me dije [exclamé una Interjección Líbido-Enfática (IL-E)], y por qué coxones estoy yo así? [apliqué una Duda Metódica quizás un poco Retórica (DMqupR)]. Me encuentro con un colega al que quería esquivar y le digo sin ganas "qué tal?" [Socialización Débil meramente Fáctica (SDmF)], y va el tío plasta y me cuenta su vida [Trastorno de la Hiperfilia Social Fuertemente Densa para la Alteridad (THSFDA)].
No último artigo de Manolo Barreiro en Vieiros, o colega inventa tres etiquetas para referirse a outras tantas etapas de Fraga á fronte da Xunta. A primeira etapa sería a do "conservadurismo dinámico", a segunda sería a do "inmobilismo conservador", e a terceira xa non lembro. O caso é que, neste panorama mundial de decrecimento dos debates tranquilos e ben argumentados, e no entrementres da sua substitución paulatina por eslógans, ideas-forza e demais morralla, os intelectuais contribúen activamente ao novo statu quo propagando máis e máis etiquetiñas, nunha competición desbocada por ver quen se fai cunha cota editorial e co lugar ao sol do suceso mediático. Pura etiqueta sen apenas raíces, envoltorio con contidos débiles. Alianza de Civilizaciones, España en Red, Equidistancia con los Violentos, Buenismo, Capitalismo de Ficción...
-bueno, y luego tu, este año, de que te vas disfrazar?
Hai peña que está en contra do buenismo. Suponse que porque é peña á que lle mola a violencia, meter moita caña, mano dura, unha actitude viril e sen monsergas perante a vida, como hai que ser. Pois nada, aquí estamos o GAB 14-M para satisfacer as suas necesidades: vamos proporcionarlles a sua propia medicina. Que saiban que acabarán todos colgados dun gancho nun tanque de frío, entre becerros abertos en canal. Non se pode ser contemplativos coa peña agresiva, verdadeiro cancro da sociedade. Alguén tiña que dar este paso e sacrificar as súas comodidades polos demais. Fumos nós.
Pois eu penso que "facer país" debe ser algo así como... todos xuntos, da man, co brillo na mirada de quen outea un horizonte de esperanza. Vamos, un debuxo dos testigos de jeobá.
1. Xúntanse varios Auténticos Nacionalistas de Esquerda.
Tuven a oportunidade de escoitar ao Javier Pérez Reverte nunha entrevista de Jesús Quintero. Que empaque, que solidez, que bravura de machorro!!. Decía el cachondo del Javier que xa lle amolaba tanto buenismo, tanta bobería meapilas, froito ñoño do humanismo cristiano. Que a vida é loita, risco, confrontación "a cara de perro" pola defensa dos propios valores. Logo mencionou todo o que vivira como corresponsal de guerra (él sí que estuvo en situaciones límite, él sí que tiene cojones, veu decir), e que se estaba a perder o sentido da honra, e que as guerras sirven para purgar e purificar aos povos, e que estaba no ADN da humanidade, y yo qué sé cuántas humoradas más. En fin, batallitas de abuelo.
Obviamente, falando de líderes, non podía faltar estes dous monstruos do stage e do backstage. Carismáticos e atractivos, sempre dispostos a decir verdades como puños, defender o feble, denunciar o rollo trascendente e bombardear o aburrimento con explosivos de sinceridade, humor, drogas, sexo e rock'n'roll. Sen dúbida dous líderes do Inseminario.
Iba el otro día andando por la calle y no sé cómo, de puta casualidad, voy y me cruzo con un no demócrata... Joder, me entraron unas ganas de la hostia de estallarle el craneo contra la acera. Menos mal que respiré a fondo, me relajé y sólo le metí un tremendo patadón en los güebos. Debía tener al menos 90 años el hijo de puta. Fascistas de mierda!.
1. A lingua: fala moito da lingua, é un tema que o ten en vilo, nun suspiro. Ademais, cando se expresa faino esaxerando o seu ruralismo, preferibelmente con gheada.

Sen o menor asomo de dúbida estes dous homes son os líderes ideolóxicos indiscutibles da colectividade Insemiaria de hoxe e de sempre. Eles puxeron os pilares básicos sobre os que se asenta a construcción da Región Gallega.
un comando do Colectivo Inseminario achegouse ata o Vaticano nunha múltiple misión. por unha parte, advertir a este Estado que o seu fin está próximo e o Colectivo Inseminario vai facer todo o posible por que esta agonía sexa o máis punk posible. para elo non hai máis que seguir o movemento SuFaTo: todos a follar sen condón e a ingresar nos seminarios; propoñemos ademáis que non só as mulleres podan ser curas senón que as iguanas tamén teñen dereito.Colectivo Inseminario propón, seguindo os postulados da SuFaTo, un novo avance na economización de todo. Xa que o único existente é o sempre igual, xa que todo se repite nun dejavù incesante, polo menos poderíamos modelizar ese todo en plantillas, de tal forma que nunca máis nos teñamos que cansar en esgrimir os mesmos argumentos ou en escoitar as mesmas réplicas ou en dixerir as mesmas informacións.
"Para vir a Xunta a mín,
paseando polas rúas da Región Gallega coa miña mascota unha rapaza de inopinado aspecto achegouseme e no idioma da nación española preguntoume ' qué perro tan bonito, y de qué raza es?'.
MANUEL MARÍA ERA UN POETA MALÍSIMO,
LAMENTABLE, ABURRIDO E ÑOÑO!!!! CÓMO CARALLO SE PODEN DICIR TANTAS CHORRADAS? !!
UN CANCRO PARA A POESÍA. UN CANCRO PARA A POESÍA EN GALEGO.... UN PUTO ROLLO
GRIS E MOJIGATO
ou será que fora da Unión nin hai pobo nin hai galego?